Sardonius
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Σαρδόνιος, Sardónios (« sarde »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Sardonius | Sardoniă | Sardonium | Sardoniī | Sardoniae | Sardoniă |
| Vocatif | Sardonie | Sardoniă | Sardonium | Sardoniī | Sardoniae | Sardoniă |
| Accusatif | Sardonium | Sardoniăm | Sardonium | Sardoniōs | Sardoniās | Sardoniă |
| Génitif | Sardoniī | Sardoniae | Sardoniī | Sardoniōrŭm | Sardoniārŭm | Sardoniōrŭm |
| Datif | Sardoniō | Sardoniae | Sardoniō | Sardoniīs | Sardoniīs | Sardoniīs |
| Ablatif | Sardoniō | Sardoniā | Sardoniō | Sardoniīs | Sardoniīs | Sardoniīs |
Sardonius \Prononciation ?\
Synonymes
Dérivés
Références
- « Sardonius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage