Ptolemaicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Πτολεμαϊκός, Ptolemaïkós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Ptolemaicus | Ptolemaică | Ptolemaicum | Ptolemaicī | Ptolemaicae | Ptolemaică |
| Vocatif | Ptolemaice | Ptolemaică | Ptolemaicum | Ptolemaicī | Ptolemaicae | Ptolemaică |
| Accusatif | Ptolemaicum | Ptolemaicăm | Ptolemaicum | Ptolemaicōs | Ptolemaicās | Ptolemaică |
| Génitif | Ptolemaicī | Ptolemaicae | Ptolemaicī | Ptolemaicōrŭm | Ptolemaicārŭm | Ptolemaicōrŭm |
| Datif | Ptolemaicō | Ptolemaicae | Ptolemaicō | Ptolemaicīs | Ptolemaicīs | Ptolemaicīs |
| Ablatif | Ptolemaicō | Ptolemaicā | Ptolemaicō | Ptolemaicīs | Ptolemaicīs | Ptolemaicīs |
Ptolemaicus \Prononciation ?\
- Ptolémaïque.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « Ptolemaicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage