Pentapolitanus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Pentapolitanus | Pentapolitană | Pentapolitanum | Pentapolitanī | Pentapolitanae | Pentapolitană |
| Vocatif | Pentapolitane | Pentapolitană | Pentapolitanum | Pentapolitanī | Pentapolitanae | Pentapolitană |
| Accusatif | Pentapolitanum | Pentapolitanăm | Pentapolitanum | Pentapolitanōs | Pentapolitanās | Pentapolitană |
| Génitif | Pentapolitanī | Pentapolitanae | Pentapolitanī | Pentapolitanōrŭm | Pentapolitanārŭm | Pentapolitanōrŭm |
| Datif | Pentapolitanō | Pentapolitanae | Pentapolitanō | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs |
| Ablatif | Pentapolitanō | Pentapolitanā | Pentapolitanō | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs | Pentapolitanīs |
Pentapolitanus \Prononciation ?\
- De Pentapolis.
Pentapolitana regio.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « Pentapolitanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage