Parthicus
Latin
Étymologie
- Apparenté à Parthus (« Parthe »), du grec ancien Παρθικός, Parthikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Parthicus | Parthică | Parthicum | Parthicī | Parthicae | Parthică | 
| Vocatif | Parthice | Parthică | Parthicum | Parthicī | Parthicae | Parthică | 
| Accusatif | Parthicum | Parthicăm | Parthicum | Parthicōs | Parthicās | Parthică | 
| Génitif | Parthicī | Parthicae | Parthicī | Parthicōrŭm | Parthicārŭm | Parthicōrŭm | 
| Datif | Parthicō | Parthicae | Parthicō | Parthicīs | Parthicīs | Parthicīs | 
| Ablatif | Parthicō | Parthicā | Parthicō | Parthicīs | Parthicīs | Parthicīs | 
Parthicus \Prononciation ?\
- Parthe, de Parthe, de Perse.
- Parthicae pelles, cuir de Parthie, marocain.
 
- Surnom de plusieurs empereurs vainqueurs des Parthes.
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
- Ancien français : parge
Références
- « Parthicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage