Nicator
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Νικήτωρ, Nikêtôr (« vainqueur »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Nicator | Nicator | Nicator | Nicatorēs | Nicatorēs | Nicatoria | 
| Vocatif | Nicator | Nicator | Nicator | Nicatorēs | Nicatorēs | Nicatoria | 
| Accusatif | Nicatorem | Nicatorem | Nicator | Nicatorēs | Nicatorēs | Nicatoria | 
| Génitif | Nicatoris | Nicatoris | Nicatoris | Nicatorium | Nicatorium | Nicatorium | 
| Datif | Nicatorī | Nicatorī | Nicatorī | Nicatoribus | Nicatoribus | Nicatoribus | 
| Ablatif | Nicatorī | Nicatorī | Nicatorī | Nicatoribus | Nicatoribus | Nicatoribus | 
Nīcātor \Prononciation ?\ masculin
- Surnom de plusieurs rois de Syrie.
- Qualifie les soldats de la garde du roi Perseus.
- cohors regia, quos Nicatoras appellant. — (Tite-Live. 43, 19, 11.)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 
Synonymes
Voir aussi
- Seleucus I Nicator sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « Nicator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Nicator », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage