Kristus
Étymologie
- Du latin Christus.
Nom propre
Kristus \Prononciation ?\
- (Christianisme) Christ.
Étymologie
- Du latin Christus.
Nom propre
Kristus \Prononciation ?\
- (Religion) Christ.
Étymologie
- Du latin Christus.
Nom propre
Kristus \ˈkristus\
- (Religion) Christ.
Étymologie
- Du latin Christus.
Nom propre
Kristus
- (Religion) Christ.
Apparentés étymologiques
Étymologie
- Du latin Christus.
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | Kristus | |
| Accusatif Génitif | Kristusa | |
| Illatif | Kristusii | |
| Locatif | Kristusis | |
| Comitatif | Kristusiin | |
| Essif | — | |
Kristus \ˈkristus\
- (Religion) Christ.
- Ii go dat gearra, man mii buressivdnidit, leat oasálašvuohta Kristusa varrii? — (kjema.sjomannskirken.no)- Ce calice que nous bénissons n’est-il pas la communion au sang du Christ ?
 
 
Étymologie
- Du latin Christus.
Nom propre
Kristus \Prononciation ?\
- (Christianisme) Christ.
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | 
|---|---|
| Nominatif | Kristus | 
| Génitif | Krista | 
| Datif | Kristovi | 
| Accusatif | Krista | 
| Vocatif | Kriste | 
| Locatif | Kristovi | 
| Instrumental | Kristem | 
Kristus \Prononciation ?\ masculin animé
- (Christianisme) Christ.
Dérivés
- Kristův, de Christ
Voir aussi
- Kristus sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage