Germanicus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Germanicus | Germanică | Germanicum | Germanicī | Germanicae | Germanică |
| Vocatif | Germanice | Germanică | Germanicum | Germanicī | Germanicae | Germanică |
| Accusatif | Germanicum | Germanicăm | Germanicum | Germanicōs | Germanicās | Germanică |
| Génitif | Germanicī | Germanicae | Germanicī | Germanicōrŭm | Germanicārŭm | Germanicōrŭm |
| Datif | Germanicō | Germanicae | Germanicō | Germanicīs | Germanicīs | Germanicīs |
| Ablatif | Germanicō | Germanicā | Germanicō | Germanicīs | Germanicīs | Germanicīs |
Germanicus \Prononciation ?\
- Germanique, de Germain, de Germanie.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom propre
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Germanicus |
| Vocatif | Germanice |
| Accusatif | Germanicum |
| Génitif | Germanicī |
| Datif | Germanicō |
| Ablatif | Germanicō
|
Germanicus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « Germanicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 710)