Dacus
: dacus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Δακοί, Dakoi (« les Daces »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | Dacus | Dacī |
| Vocatif | Dace | Dacī |
| Accusatif | Dacum | Dacōs |
| Génitif | Dacī | Dacōrum |
| Datif | Dacō | Dacīs |
| Ablatif | Dacō | Dacīs |
Dacus \Prononciation ?\ masculin
- Dace, habitant de la Dacie.
quinta pars Peucini, Basternae, supra dictis contermini Dacis.
— (Pline, Naturalis Historia, IV, 100)- cinquième race, les Peuciniens et les Basternes, limitrophes des Daces nommés précédemment. — (traduction.)
Dérivés
- Dacia
- Dacicus
- Dacisci
- Daciscanus
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Dacus | Dacă | Dacum | Dacī | Dacae | Dacă |
| Vocatif | Dace | Dacă | Dacum | Dacī | Dacae | Dacă |
| Accusatif | Dacum | Dacăm | Dacum | Dacōs | Dacās | Dacă |
| Génitif | Dacī | Dacae | Dacī | Dacōrŭm | Dacārŭm | Dacōrŭm |
| Datif | Dacō | Dacae | Dacō | Dacīs | Dacīs | Dacīs |
| Ablatif | Dacō | Dacā | Dacō | Dacīs | Dacīs | Dacīs |
Dacus \Prononciation ?\
Références
- « Dacus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage