Cordubensis
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Cordubensis | Cordubensis | Cordubense | Cordubenses | Cordubenses | Cordubensia |
| Vocatif | Cordubensis | Cordubensis | Cordubense | Cordubenses | Cordubenses | Cordubensia |
| Accusatif | Cordubensem | Cordubensem | Cordubense | Cordubenses | Cordubenses | Cordubensia |
| Génitif | Cordubensis | Cordubensis | Cordubensis | Cordubensium | Cordubensium | Cordubensium |
| Datif | Cordubensi | Cordubensi | Cordubensi | Cordubensibus | Cordubensibus | Cordubensibus |
| Ablatif | Cordubensi | Cordubensi | Cordubensi | Cordubensibus | Cordubensibus | Cordubensibus |
Cordubensis \Prononciation ?\
- Cordouan, de Cordoue.
iuridici conventus ei IIII, Gaditanus, Cordubensis, Astigitanus, Hispalensis.
— (Pline l'Ancien, Naturalis Historia, III)- [La Bétique] a quatre sièges de juridiction, à Cadix, à Cordoue, à Astigi, à Hispalis.
Dérivés dans d’autres langues
- Espagnol : cordobés
Références
- « Cordubensis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage