Conjugaison:italien/planare
planare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | planare | \pla.ˈna.re\ | avere | planato | \a.ˈve.re pla.ˈna.to\ | 
| Gérondif | planando | \pla.ˈnan.do\ | avendo | planato | \a.ˈven.do pla.ˈna.to\ | 
| Participe | planante | \pla.ˈnan.te\ | planato | \pla.ˈna.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||