Conjugaison:italien/allunare
allunare, verbe régulier du premier groupe conjugué avec l’auxiliaire essere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | allunare | \al.lu.ˈna.re\ | essere | allunato | \ˈɛs.se.re al.lu.ˈna.to\ | 
| Gérondif | allunando | \al.lu.ˈnan.do\ | essendo | allunato | \ɛs.ˈsen.do al.lu.ˈna.to\ | 
| Participe | allunante | \al.lu.ˈnan.te\ | allunato | \al.lu.ˈna.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||