Conjugaison:français/vituler
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| vituler |
| Verbe du premier groupe, conjugué comme {{fr-conj-1}} |
Conjugaison de vituler, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| |||||||||||||||||||||||||
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| se vituler |
| Verbe du premier groupe, conjugué comme {{fr-conj-1}} |
Conjugaison de se vituler, verbe réfléchi du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | se | vituler | \sə vi.ty.le\ | s’être | vitulé | \s‿ɛtʁ vi.ty.le\ |
| Gérondif | en se | vitulant | \ɑ̃ sə vi.ty.lɑ̃\ | en s’étant | vitulé | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃ vi.ty.le\ |
| Participe | vitulant | \vi.ty.lɑ̃\ | vitulé | \vi.ty.le\ | ||
Indicatif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||