Conjugaison:français/oudrir
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
Inusitée
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| s’oudrir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de s’oudrir, verbe réfléchi du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | s’ | oudrir | \s‿u.dʁiʁ\ | s’être | oudri | \s‿ɛtʁ‿u.dʁi\ |
| Gérondif | en s’ | oudrissant | \ɑ̃ s‿u.dʁi.sɑ̃\ | en s’étant | oudri | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃.t‿u.dʁi\ |
| Participe | oudrissant | \u.dʁi.sɑ̃\ | oudri | \u.dʁi\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||