Conjugaison:français/clapir
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| clapir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de clapir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| |||||||||||||||||||||||||
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| se clapir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de se clapir, verbe réfléchi du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | se | clapir | \sə kla.piʁ\ | s’être | clapi | \s‿ɛtʁ kla.pi\ |
| Gérondif | en se | clapissant | \ɑ̃ sə kla.pi.sɑ̃\ | en s’étant | clapi | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃ kla.pi\ |
| Participe | clapissant | \kla.pi.sɑ̃\ | clapi | \kla.pi\ | ||
Indicatif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||