Conjugaison:français/bruiner
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif | 
| Conjugaison en français | 
|---|
| bruiner | 
| Verbe du premier groupe, conjugué comme {{fr-conj-1}} | 
Conjugaison de bruiner, verbe impersonnel (au singulier uniquement) du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
Indicatif
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
Subjonctif
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
Conditionnel
| 
 | 
 | |||||||||||||||
Impératif
| 
 | 
 | 
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif | 
| Conjugaison en français | 
|---|
| se bruiner | 
| Verbe du premier groupe, conjugué comme {{fr-conj-1}} | 
Conjugaison de se bruiner, verbe impersonnel (au singulier uniquement) réfléchi du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | se | bruiner | \sə bʁɥi.ne\ | s’être | bruiné | \s‿ɛtʁ bʁɥi.ne\ | 
| Gérondif | en se | bruinant | \ɑ̃ sə bʁɥi.nɑ̃\ | en s’étant | bruiné | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃ bʁɥi.ne\ | 
| Participe | bruinant | \bʁɥi.nɑ̃\ | bruiné | \bʁɥi.ne\ | ||
Indicatif
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
Subjonctif
| 
 | 
 | |||||||||||||||
| 
 | 
 | |||||||||||||||
Conditionnel
| 
 | 
 | |||||||||||||||
Impératif
| 
 | 
 |