Conjugaison:français/blottir
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
Inusitée
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| se blottir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de se blottir, verbe réfléchi du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | se | blottir | \sə blɔ.tiʁ\ | s’être | blotti | \s‿ɛtʁ blɔ.ti\ |
| Gérondif | en se | blottissant | \ɑ̃ sə blɔ.ti.sɑ̃\ | en s’étant | blotti | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃ blɔ.ti\ |
| Participe | blottissant | \blɔ.ti.sɑ̃\ | blotti | \blɔ.ti\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||