Cerberus
Anglais
Étymologie
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom propre
| Invariable |
|---|
| Cerberus \ˈsɝbəɹəs\ |
Cerberus
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « Cerberus [Prononciation ?] »
Voir aussi
- Cerberus sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Ancien français
Étymologie
- Emprunt au latin, qui est emprunté au grec ancien.
Nom propre
Cerberus *\Prononciation ?\ masculin
- (Mythologie) Cerbère.
Quant Cerberus vit ceuz venir
— (1=Roman d’Eneas, ms. 60 français de la BnF, f. 158r. a.)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
S’est Cerberus bien endormi
— (ibidem)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Κέρβερος, Kérberos.
Nom propre
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Cerberus |
| Vocatif | Cerbere |
| Accusatif | Cerberum |
| Génitif | Cerberī |
| Datif | Cerberō |
| Ablatif | Cerberō
|
Cerberus masculin
- (Mythologie) Cerbère.
Itaque quamvis podagricus esset, momento temporis pervenit ad ianuam Ditis, ubi iacebat Cerberus vel ut ait Horatius “belua centiceps”.
— (Sénèque, Apocolocyntosis divi Claudii)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Prononciation
- \ˈker.be.rus\, [ˈkɛrbɛrʊs̠] (Classique)
- \ˈt͡ʃer.be.rus\, [ˈt͡ʃɛrberus] (Ecclésiastique)
Références
- « Cerberus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage