Canopitanus
Latin
Étymologie
- De Canopita (« habitant de Canope ») avec le suffixe -anus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Canopitanus | Canopitană | Canopitanum | Canopitanī | Canopitanae | Canopitană |
| Vocatif | Canopitane | Canopitană | Canopitanum | Canopitanī | Canopitanae | Canopitană |
| Accusatif | Canopitanum | Canopitanăm | Canopitanum | Canopitanōs | Canopitanās | Canopitană |
| Génitif | Canopitanī | Canopitanae | Canopitanī | Canopitanōrŭm | Canopitanārŭm | Canopitanōrŭm |
| Datif | Canopitanō | Canopitanae | Canopitanō | Canopitanīs | Canopitanīs | Canopitanīs |
| Ablatif | Canopitanō | Canopitanā | Canopitanō | Canopitanīs | Canopitanīs | Canopitanīs |
Canopitanus \Prononciation ?\
Références
- « Canopitanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage