Atticurges
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Ἀττικουργής, Attikourgês.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Atticurges | Atticurges | Atticurges | Atticurgēs | Atticurgēs | Atticurgia |
| Vocatif | Atticurges | Atticurges | Atticurges | Atticurgēs | Atticurgēs | Atticurgia |
| Accusatif | Atticurgem | Atticurgem | Atticurges | Atticurgēs | Atticurgēs | Atticurgia |
| Génitif | Atticurgis | Atticurgis | Atticurgis | Atticurgium | Atticurgium | Atticurgium |
| Datif | Atticurgī | Atticurgī | Atticurgī | Atticurgibus | Atticurgibus | Atticurgibus |
| Ablatif | Atticurgī | Atticurgī | Atticurgī | Atticurgibus | Atticurgibus | Atticurgibus |
Atticurges \Prononciation ?\
- Atticurge.
Ostiorum autem et eorum antepagmentorum in aedibus hae sunt rationes, uti primum constituantur, quo genere sint futurae. Genera sunt enim thyromaton haec: Doricum, Ionicum, Atticurges.
— (Vitruve, De architectura)- Avant de s'occuper des proportions des portes et de leurs chambranles, il faut arrêter le genre qu'on veut leur donner ; car il y a trois espèces de portes, la dorique, l'ionique, l'atticurge. — (traduction)
Apparentés étymologiques
Références
- « Atticurges », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Atticurges », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage