Ascanius
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Ἀσκάνιος, Askánios.
 
Nom propre
| Cas | Singulier | 
|---|---|
| Nominatif | Ascanius | 
| Vocatif | Ascanie | 
| Accusatif | Ascanium | 
| Génitif | Ascaniī | 
| Datif | Ascaniō | 
| Ablatif | Ascaniō
 
  | 
Ascanius \Prononciation ?\ masculin
- (Mythologie) Ascagne, fils d’Énée et de Créuse.
Inde sub Ascanii dicione binominis Alba
— (Ovide, Metamorphoses.)
resque Latina fuit. succedit Silvius illi.
quo satus antiquo tenuit repetita Latinus
nomina cum sceptro, clarus subit Alba Latinum.- Après Énée, Ascagne, qui fut aussi appelé Iule, réunit sous ses lois Albe et le Latium ; il eut pour successeur Silvius, dont le fils reçut le nom et le sceptre antique de Latinus, qu’il sut porter avec gloire.
 
 
Synonymes
Voir aussi
- Ascanius sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
 
Références
- « Ascanius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
 - « Ascanius2 », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage