Ἠσαΐας
: Ησαΐας
Grec ancien
Étymologie
- De l’hébreu ancien יְשַׁעְיָהוּ, Yešaʿyahu (« Lui, Dieu, sauve », « Lui, Dieu, est salut »).
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | Ἠσαΐας |
| Vocatif | Ἠσαΐα | |
| Accusatif | τὸν | Ἠσαΐαν |
| Génitif | τοῦ | Ἠσαΐου |
| Datif | τῷ | Ἠσαΐᾳ |
Ἠσαΐας, Ēsaḯas masculin singulier
Variantes
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : Ησαΐας
- Latin : Esaias
Prononciation
- *\ɛː.sa.í.aːs\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\e̝.saˈi.as\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\i.saˈi.as\ (Koinè (IVe siècle))
- *\i.saˈi.as\ (Byzance (Xe siècle))
- *\i.saˈi.as\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en anglais, sous licence CC BY-SA 4.0 : Ἠσαΐας. (liste des auteurs et autrices)