ἡμιτελής

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de ἥμισυς, hêmisus et de τελέω, teléô, littéralement « à moitié fini ».

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἡμιτελής ἡμιτελής ἡμιτελές
vocatif ἡμιτελές ἡμιτελές ἡμιτελές
accusatif ἡμιτελῆ ἡμιτελῆ ἡμιτελές
génitif ἡμιτελοῦς ἡμιτελοῦς ἡμιτελοῦς
datif ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ
vocatif ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ
accusatif ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ ἡμιτελεῖ
génitif ἡμιτελοῖν ἡμιτελοῖν ἡμιτελοῖν
datif ἡμιτελοῖν ἡμιτελοῖν ἡμιτελοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἡμιτελεῖς ἡμιτελεῖς ἡμιτελῆ
vocatif ἡμιτελεῖς ἡμιτελεῖς ἡμιτελῆ
accusatif ἡμιτελεῖς ἡμιτελεῖς ἡμιτελῆ
génitif ἡμιτελῶν ἡμιτελῶν ἡμιτελῶν
datif ἡμιτελέσι(ν) ἡμιτελέσι(ν) ἡμιτελέσι(ν)

ἡμιτελής, hêmitelês *\Prononciation ?\

  1. Inachevé, incomplet, imparfait.

Références

Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.