Ἀντέρως
: Αντέρως
Grec ancien
Étymologie
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | Ἀντέρως |
| Vocatif | Ἀντέρω | |
| Accusatif | τὸν | Ἀντέρωτα |
| Génitif | τοῦ | Ἀντέρωτος |
| Datif | τῷ | Ἀντέρωτι |
Ἀντέρως, Antérōs masculin singulier
- (Divinité) Antéros.
Prononciation
- *\an.té.rɔːs\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\anˈte.ros\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\anˈte.ros\ (Koinè (IVe siècle))
- *\anˈte.ros\ (Byzance (Xe siècle))
- *\anˈde.ros\ (Constantinople (XVe siècle))