ἀποπομπαῖος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ἀποπομπή, apopompḗ (« renvoi »), avec le suffixe -αῖος, -aîos.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἀποπομπαῖος ἀποπομπαίᾱ ἀποπομπαῖον
vocatif ἀποπομπαῖε ἀποπομπαίᾱ ἀποπομπαῖον
accusatif ἀποπομπαῖον ἀποπομπαίᾱν ἀποπομπαῖον
génitif ἀποπομπαίου ἀποπομπαίᾱς ἀποπομπαίου
datif ἀποπομπαίῳ ἀποπομπαίᾳ ἀποπομπαίῳ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἀποπομπαίω ἀποπομπαίᾱ ἀποπομπαίω
vocatif ἀποπομπαίω ἀποπομπαίω ἀποπομπαίω
accusatif ἀποπομπαίω ἀποπομπαίᾱ ἀποπομπαίω
génitif ἀποπομπαίοιν ἀποπομπαίαιν ἀποπομπαίοιν
datif ἀποπομπαίοιν ἀποπομπαίαιν ἀποπομπαίοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἀποπομπαῖοι ἀποπομπαῖαι ἀποπομπαῖᾱ
vocatif ἀποπομπαῖοι ἀποπομπαῖαι ἀποπομπαῖᾱ
accusatif ἀποπομπαίους ἀποπομπαίᾱς ἀποπομπαίᾱ
génitif ἀποπομπαίων ἀποπομπαίων ἀποπομπαίων
datif ἀποπομπαίοις ἀποπομπαίαις ἀποπομπαίοις

ἀποπομπαῖος, apopompaîos *\a.po.pom.pâi̯.os\

  1. Ce qui emporte (le mal).
    • ἀποπομπαῖος τράγος
      bouc émissaire

Apparentés étymologiques

Références

Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.