өлім

Étymologie

Apparenté au turc ölüm.

Nom commun

  Singulier Pluriel
Nominatif (атау септік) өлімөлімдер
Génitif (ілік септік) өлімніңөлімдердің
Datif (барыс септік) өлімгеөлімдерге
Accusatif (табыс септік) өлімдіөлімдерді
Locatif (жатыс септік) өлімдеөлімдерде
Ablatif (шығыс септік) өлімненөлімдерден
Instrumental (көмектес септік) өлімменөлімдермен
possessifs
  Singulier Pluriel
Première personne (mon/mes) өлімімөлімдерім
Première personne (notre/nos) өлімімізөлімдеріміз
Deuxième personne (familier) өліміңөлімдерің
Deuxième personne (poli) өліміңізөлімдеріңіз
Troisième personne өліміөлімдері

өлім (ölim) \wø.ˈlʏm\

  1. Mort (contraire de la vie).

Synonymes

Antonymes

Apparentés étymologiques

  • noms : өлім-жітім, өлімтік
  • adjectif : өлі
  • verbe : өлу

Voir aussi

  • өлім sur l’encyclopédie Wikipédia (en kazakh) 
Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.