фланг
Étymologie
- Du français flanc.
Nom commun
| Singulier | Forme de base | фланг | 
|---|---|---|
| Forme articulée courte | фланга | |
| Forme articulée longue | флангът | |
| Pluriel | Forme de base | флангове | 
| Forme articulée | фланговете | |
| Pluriel numéral | фланга | |
фланг \Prononciation ?\ masculin
- (Échecs, Militaire) Flanc.
Russe
Étymologie
- Du français flanc.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | фланг | фла́нги | 
| Génitif | фла́нга | фла́нгов | 
| Datif | фла́нгу | фла́нгам | 
| Accusatif | фланг | фла́нги | 
| Instrumental | фла́нгом | фла́нгами | 
| Prépositionnel | фла́нге | фла́нгах | 
| Nom de type 3a selon Zaliznyak | ||
фланг \fɫank\ masculin inanimé
- (Échecs, Militaire) Flanc.
Synonymes
Dérivés
- фланговый
Voir aussi
- фланг sur l’encyclopédie Wikipédia (en russe)