орьлъ
Étymologie
- De l’indo-européen commun h₃er-.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | орьлъ | орьли | орьла |
| Génitif | орьла | орьлъ | орьлѹ |
| Datif | орьлѹ | орьломъ | орьлома |
| Accusatif | орьлъ | орьлы | орьла |
| Instrumental | орьломь | орьлы | орьлома |
| Locatif | орьлѣ | орьлѣхъ | орьлѹ |
| Vocatif | орьлє | орьли | орьла |
орьлъ (orĭlŭ) masculin
Dérivés
Variantes
- ⱁⱃⱐⰾⱏ (Glagolitique)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- Jiří Rejzek, Dictionnaire étymologique tchèque, Leda, Prague, 2012
- Hans Holm Bielfeldt, Altslawische Grammatik, Max Niemeyer Verlag, Halle, 1961