φαιός
Étymologie
- Du grec ancien φαιός, phaiós.
 
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φαιός | φαιά | φαιό | |||
| génitif | φαιού | φαιάς | φαιού | |||
| accusatif | φαιό | φαιά | φαιό | |||
| vocatif | φαιέ | φαιά | φαιό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φαιοί | φαιές | φαιά | |||
| génitif | φαιών | φαιών | φαιών | |||
| accusatif | φαιούς | φαιές | φαιά | |||
| vocatif | φαιοί | φαιές | φαιά | |||
φαιός, feós \feˈos\
- Mat, terne, sombre.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 - (Colorimétrie) Gris, sombre.
φαιά ουσία
- matière grise
 
 
Synonymes
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (φαιός)
 
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φαιός | φαιά | φαιόν | |||
| vocatif | φαιέ | φαιά | φαιόν | |||
| accusatif | φαιόν | φαιάν | φαιόν | |||
| génitif | φαιοῦ | φαιᾶς | φαιοῦ | |||
| datif | φαιῷ | φαιᾷ | φαιῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φαιώ | φαιά | φαιώ | |||
| vocatif | φαιώ | φαιά | φαιώ | |||
| accusatif | φαιώ | φαιά | φαιώ | |||
| génitif | φαιοῖν | φαιαῖν | φαιοῖν | |||
| datif | φαιοῖν | φαιαῖν | φαιοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | φαιοί | φαιαί | φαιά | |||
| vocatif | φαιοί | φαιαί | φαιά | |||
| accusatif | φαιούς | φαιάς | φαιά | |||
| génitif | φαιῶν | φαιῶν | φαιῶν | |||
| datif | φαιοῖς | φαιαῖς | φαιοῖς | |||
φαιός, phaiós
- (Colorimétrie) Gris, sombre.
 - (Par extension) Sombre, sourd (en parlant de la voix).
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
Dérivés
- φαιοχίτων (« à la robe sombre »)
 
Apparentés étymologiques
- φαιδρός
 - φαικός
 
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : φαιός
 
Prononciation
- *\pʰai̯.ós\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
 - *\pʰɛˈos\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
 - *\ɸɛˈos\ (Koinè (IVe siècle))
 - *\feˈos\ (Byzance (Xe siècle))
 - *\feˈos\ (Constantinople (XVe siècle))
 
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
 - « φαιός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
 
- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage