πλανητικός

Du grec ancien πλανητικός, planêtikós avec évolution du sens sur la base de πλανήτης (« planète »).

πλανητικός, planitikós \Prononciation ?\

1. (Astronomie) Planétaire.
   • Πλανητικό σύστημα, το σύνολο των πλανητών που κινούνται γύρο από τον Ήλιο ή από έναν αστέρα. Πλανητικό νεφέλωμα. Πλανητικές αποστάσεις / θερμοκρασίες.

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (πλανητικός)

Mot dérivé de πλανήτης, planêtês (« errant, vagabond »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

πλανητικός, planêtikós *\Prononciation ?\

1. Migratoire, errant.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

• « πλανητικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage