μυῖα

Grec ancien

Étymologie

De l’indo-européen commun *mu-[1]. Apparenté au latin musca, au slavon мѹха, muxa.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif μυῖα αἱ μυῖαι τὼ μυία
Vocatif μυῖα μυῖαι μυία
Accusatif τὴν μυῖαν τὰς μυίας τὼ μυία
Génitif τῆς μυίας τῶν μυιῶν τοῖν μυίαιν
Datif τῇ μυί ταῖς μυίαις τοῖν μυίαιν

μυῖα, myîa féminin

  1. (Entomologie) Mouche.
    • Ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖς.
      Tu fais de la mouche un éléphant.

Dérivés

  • ἀλογομυῖα
  • κυνάμυια, κυνόμυια
  • μυιοσόβη chasse-mouche »)
  • μυιοσόβος

Dérivés dans d’autres langues

Prononciation

Références

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage