μοναρχικός

Étymologie

Du grec ancien μοναρχικός, monarkhikós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif μοναρχικός μοναρχική μοναρχικό
génitif μοναρχικού μοναρχικής μοναρχικού
accusatif μοναρχικό μοναρχική μοναρχικό
vocatif μοναρχικέ μοναρχική μοναρχικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif μοναρχικοί μοναρχικές μοναρχικά
génitif μοναρχικών μοναρχικών μοναρχικών
accusatif μοναρχικούς μοναρχικές μοναρχικά
vocatif μοναρχικοί μοναρχικές μοναρχικά

μοναρχικός, monarkhikós \Prononciation ?\

  1. Monarchique.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Références

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (μοναρχικός)

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de μόναρχος, mónarkhos (« monarque »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif μοναρχικός μοναρχική μοναρχικόν
vocatif μοναρχικέ μοναρχική μοναρχικόν
accusatif μοναρχικόν μοναρχικήν μοναρχικόν
génitif μοναρχικοῦ μοναρχικῆς μοναρχικοῦ
datif μοναρχικῷ μοναρχικῇ μοναρχικῷ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif μοναρχικώ μοναρχικά μοναρχικώ
vocatif μοναρχικώ μοναρχικά μοναρχικώ
accusatif μοναρχικώ μοναρχικά μοναρχικώ
génitif μοναρχικοῖν μοναρχικαῖν μοναρχικοῖν
datif μοναρχικοῖν μοναρχικαῖν μοναρχικοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif μοναρχικοί μοναρχικαί μοναρχικά
vocatif μοναρχικοί μοναρχικαί μοναρχικά
accusatif μοναρχικούς μοναρχικάς μοναρχικά
génitif μοναρχικῶν μοναρχικῶν μοναρχικῶν
datif μοναρχικοῖς μοναρχικαῖς μοναρχικοῖς

μοναρχικός, monarkhikós *\Prononciation ?\ masculin

  1. Monarchique, de monarque.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.