μανία
: -μανία
Étymologie
- Du grec ancien μανία, manía.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | μανία | οι | μανίες |
| Génitif | της | μανίας | των | - |
| Accusatif | τη(ν) | μανία | τις | μανίες |
| Vocatif | μανία | μανίες | ||
μανία, manía \ma.ˈni.a\ féminin
Grec ancien
Étymologie
- Du verbe μαίνομαι, maínomai (« être fou »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | μανία | αἱ | μανιαι | τὼ | μανία |
| Vocatif | μανία | μανιαι | μανία | |||
| Accusatif | τὴν | μανίαν | τὰς | μανίας | τὼ | μανία |
| Génitif | τῆς | μανίας | τῶν | [[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]] | τοῖν | μανίαιν |
| Datif | τῇ | μανίᾳ | ταῖς | μανίαις | τοῖν | μανίαιν |
μανία, manía *\ma.ní.aː\ féminin
Variantes
- μανίη (Ionien)
Dérivés
- ἀνδρομανία
- γυναικομανία
- μανικός
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901