καύχημα
Étymologie
- Du grec ancien καύχημα, kaúkhêma, dérivé du verbe καυχῶμαι, kaukhỗmai.
 
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | το | καύχημα | τα | καυχήματα | 
| Génitif | του | καυχήματος | των | καυχημάτων | 
| Accusatif | το | καύχημα | τα | καυχήματα | 
| Vocatif | καύχημα | καυχήματα | ||
καύχημα (káfkhima) \ˈkaf.çi.ma\ neutre
- Vantardise.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
Dérivés
- καυχηματίας : fanfaron
 - καυχησιάρης : vantard
 - καυχησιολογία : fanfaronnade