ιθαγενής
: ἰθαγενής
Étymologie
- Du grec ancien ἰθαγενής, ithagenḗs.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ιθαγενής | ιθαγενής | ιθαγενές | |||
| génitif | ιθαγενούς | ιθαγενούς | ιθαγενούς | |||
| accusatif | ιθαγενή | ιθαγενή | ιθαγενές | |||
| vocatif | ιθαγενή | ιθαγενής | ιθαγενές | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ιθαγενείς | ιθαγενείς | ιθαγενή | |||
| génitif | ιθαγενών | ιθαγενών | ιθαγενών | |||
| accusatif | ιθαγενείς | ιθαγενείς | ιθαγενή | |||
| vocatif | ιθαγενείς | ιθαγενείς | ιθαγενή | |||
ιθαγενής, ithayenís \Prononciation ?\
- Indigène.
Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
- αυτόχθων (« autochtone »)
Dérivés
- ιθαγένεια
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (ιθαγενής)