θεογονία
Étymologie
- Du grec ancien θεογονία, theogonía.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | θεογονία | οι | θεογονίες |
| Génitif | της | θεογονίας | των | θεογονιών |
| Accusatif | τη(ν) | θεογονία | τις | θεογονίες |
| Vocatif | θεογονία | θεογονίες | ||
θεογονία, theogonía \θe.o.ɣoˈni.a\ féminin
Voir aussi
- θεογονία sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec)
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | θεογονία | αἱ | θεογονίαι | τὼ | θεογονία |
| Vocatif | θεογονία | θεογονίαι | θεογονία | |||
| Accusatif | τὴν | θεογονίαν | τὰς | θεογονίας | τὼ | θεογονία |
| Génitif | τῆς | θεογονίας | τῶν | θεογονιῶν | τοῖν | θεογονίαιν |
| Datif | τῇ | θεογονίᾳ | ταῖς | θεογονίαις | τοῖν | θεογονίαιν |
θεογονία, theogonía féminin
Dérivés dans d’autres langues
Prononciation
- *\tʰe.o.ɡo.ní.aː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\tʰe.o.ɡoˈni.a\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\θe.o.ɣoˈni.a\ (Koinè (IVe siècle))
- *\θe.o.ɣoˈni.a\ (Byzance (Xe siècle))
- *\θe.o.ɣoˈni.a\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- « θεογονία », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage