θείος

Voir aussi : θεῖος

Étymologie

Du grec ancien θεῖος, theîos (« divin ; oncle »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif θείος θεία θείο
génitif θείου θείας θείου
accusatif θείο θεία θείο
vocatif θείε θεία θείο
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif θείοι θείες θεία
génitif θείων θείων θείων
accusatif θείους θείες θεία
vocatif θείοι θείες θεία

θείος thíos \ˈθi.ɔs\

  1. Divin.

Synonymes

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  θείος οι  θείοι
Génitif του  θείου των  θείων
Accusatif τον  θείο τους  θείους
Vocatif θείε θείοι

θείος thíos \ˈθi.ɔs\ masculin (pour une femme, on dit : θεία)

  1. Oncle.

Variantes

  • θειος
Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.