δικαιοσύνη
Étymologie
- Du grec ancien δικαιοσύνη.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | δικαιοσύνη | οι | δικαιοσύνες |
| Génitif | της | δικαιοσύνης | των | δικαιοσυνών |
| Accusatif | τη(ν) | δικαιοσύνη | τις | δικαιοσύνες |
| Vocatif | δικαιοσύνη | δικαιοσύνες | ||
δικαιοσύνη (dhikeosíni) \Prononciation ?\ féminin
Grec ancien
Étymologie
- → voir δίκαιος.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | δικαιοσύνη | αἱ | δικαιοσύναι | τὼ | δικαιοσύνα |
| Vocatif | δικαιοσύνη | δικαιοσύναι | δικαιοσύνα | |||
| Accusatif | τὴν | δικαιοσύνην | τὰς | δικαιοσύνας | τὼ | δικαιοσύνα |
| Génitif | τῆς | δικαιοσύνης | τῶν | δικαιοσυνῶν | τοῖν | δικαιοσύναιν |
| Datif | τῇ | δικαιοσύνῃ | ταῖς | δικαιοσύναις | τοῖν | δικαιοσύναιν |
δικαιοσύνη, dikaiosúnê *\di.ka͜ɪ.o.ˈsy.nɛː\ féminin Autre écriture : διϰαιοσύνη
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952