αὐτογενής
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αὐτογενής | αὐτογενής | αὐτογενές | |||
| vocatif | αὐτογενές | αὐτογενές | αὐτογενές | |||
| accusatif | αὐτογενῆ | αὐτογενῆ | αὐτογενές | |||
| génitif | αὐτογενοῦς | αὐτογενοῦς | αὐτογενοῦς | |||
| datif | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | |||
| vocatif | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | |||
| accusatif | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | αὐτογενεῖ | |||
| génitif | αὐτογενοῖν | αὐτογενοῖν | αὐτογενοῖν | |||
| datif | αὐτογενοῖν | αὐτογενοῖν | αὐτογενοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αὐτογενεῖς | αὐτογενεῖς | αὐτογενῆ | |||
| vocatif | αὐτογενεῖς | αὐτογενεῖς | αὐτογενῆ | |||
| accusatif | αὐτογενεῖς | αὐτογενεῖς | αὐτογενῆ | |||
| génitif | αὐτογενῶν | αὐτογενῶν | αὐτογενῶν | |||
| datif | αὐτογενέσι(ν) | αὐτογενέσι(ν) | αὐτογενέσι(ν) | |||
αὐτογενής
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901