αὐλός
: ἄϋλος, αυλός
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | αὐλός | οἱ | αὐλοί | τὼ | αὐλώ |
| Vocatif | αὐλέ | αὐλοί | αὐλώ | |||
| Accusatif | τὸν | αὐλόν | τοὺς | αὐλούς | τὼ | αὐλώ |
| Génitif | τοῦ | αὐλοῦ | τῶν | αὐλῶν | τοῖν | αὐλοῖν |
| Datif | τῷ | αὐλῷ | τοῖς | αὐλοῖς | τοῖν | αὐλοῖν |
αὐλός, aulós \au̯ .ˈlos\ masculin
- (Musique) Flûte, sifflet.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Tube.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- ἄσκαυλος (cornemuse)
- αὐλών
- δίαυλος (double flûte)
- μόναυλος
- πλαγίαυλος (flûte traversière)
- σύναυλος
- ὕδραυλος
Dérivés dans d’autres langues
- Latin : aulus
Références
- « αὐλός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage