Σελήνη
: σελήνη
Étymologie
- Du grec ancien.
Nom propre
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | Σελήνη | οι | — |
| Génitif | της | Σελήνης | των | — |
| Accusatif | τη(ν) | Σελήνη | τις | — |
| Vocatif | Σελήνη | — | ||
Σελήνη, Selíni \seˈli.ni\ féminin singulier
Grec ancien
Étymologie
- Antonomase de σελήνη, selḗnē (« lune »).
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | Σελήνη |
| Vocatif | Σελήνη | |
| Accusatif | τὴν | Σελήνην |
| Génitif | τῆς | Σελήνης |
| Datif | τῇ | Σελήνῃ |
Σελήνη, Selḗnē féminin singulier
Prononciation
- *\se.lɛ̌ː.nɛː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\seˈle̝.ne̝\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\seˈli.ni\ (Koinè (IVe siècle))
- *\seˈli.ni\ (Byzance (Xe siècle))
- *\seˈli.ni\ (Constantinople (XVe siècle))