Εὔα
Voir aussi
:
Εύα
Grec ancien
Étymologie
De l’
hébreu ancien
חַוָּה
,
Ḥawwā
.
Nom propre
Cas
Singulier
Nominatif
ἡ
Εὔα
Vocatif
Εὔα
Accusatif
τὴν
Εὔαν
Génitif
τῆς
Εὔας
Datif
τῇ
Εὔᾳ
Εὔα
,
Eúa
féminin
Ève
(première femme).
Dérivés dans d’autres langues
Grec
:
Εύα
Latin
:
Eva
Prononciation
*
\ěu̯.aː\
(
Attique
(
V
e
siècle
av. J.-C.
)
)
*
\ˈe.wa\
(
Koinè, Égypte
(
I
er
siècle)
)
*
\ˈe.βa\
(
Koinè
(
IV
e
siècle)
)
*
\ˈe.va\
(
Byzance
(
X
e
siècle)
)
*
\ˈe.va\
(
Constantinople
(
XV
e
siècle)
)