žeh
Étymologie
- Déverbal de žhnout (« bruler »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | žeh | žehy |
| Génitif | žehu | žehů |
| Datif | žehu | žehům |
| Accusatif | žeh | žehy |
| Vocatif | žehu | žehy |
| Locatif | žehu | žezích |
| Instrumental | žehem | žehy |
žeh \Prononciation ?\ masculin inanimé
- Crémation, incinération. Note : ne semble usité que dans la locution :