zubiú
Étymologie
- Dérivé de zubi (« contrat »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | zubiú | zubiuyú | zubiutú |
| 2e du sing. | zubiul | zubiuyul | zubiutul |
| 3e du sing. | zubiur | zubiuyur | zubiutur |
| 1re du plur. | zubiut | zubiuyut | zubiutut |
| 2e du plur. | zubiuc | zubiuyuc | zubiutuc |
| 3e du plur. | zubiud | zubiuyud | zubiutud |
| 4e du plur. | zubiuv | zubiuyuv | zubiutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
zubiú \zubiˈu\ bitransitif
- Contracter, prendre en contrat.
Prononciation
- France : écouter « zubiú [zubiˈu] »
Références
- « zubiú », dans Kotapedia