zubí
Étymologie
- Dérivé de zubi (« contrat »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | zubí | zubiyí | zubití | 
| 2e du sing. | zubil | zubiyil | zubitil | 
| 3e du sing. | zubir | zubiyir | zubitir | 
| 1re du plur. | zubit | zubiyit | zubitit | 
| 2e du plur. | zubic | zubiyic | zubitic | 
| 3e du plur. | zubid | zubiyid | zubitid | 
| 4e du plur. | zubiv | zubiyiv | zubitiv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
zubí \zuˈbi\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « zubí [zuˈbi] »
 
Références
- « zubí », dans Kotapedia