zersplittern
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich zersplittere |
| 2e du sing. | du zersplitterst | |
| 3e du sing. | er/sie/es zersplittert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich zersplitterte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich zersplitterte |
| Impératif | 2e du sing. | zersplitter zersplittere! |
| 2e du plur. | zersplittert! | |
| Participe passé | zersplittert | |
| Auxiliaire | sein | |
| voir conjugaison allemande | ||
zersplittern \t͡sɛɐ̯ˈʃplɪtɐn\ (voir la conjugaison)
- intransitif Éclater, briser, fragmenter en échardes.
- transitif Faire Éclater, briser, fragmenter en échardes.
Prononciation
- Berlin : écouter « zersplittern [t͡sɛɐ̯ˈʃplɪtɐn] »