yontá
Étymologie
- Dérivé de yonta (« prétexte »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | yontá | yontayá | yontatá |
| 2e du sing. | yontal | yontayal | yontatal |
| 3e du sing. | yontar | yontayar | yontatar |
| 1re du plur. | yontat | yontayat | yontatat |
| 2e du plur. | yontac | yontayac | yontatac |
| 3e du plur. | yontad | yontayad | yontatad |
| 4e du plur. | yontav | yontayav | yontatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
yontá \jɔnˈta\ ou \jonˈta\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « yontá [jɔnˈta] »
Références
- « yontá », dans Kotapedia