ylimielinen
Étymologie
- Dérivé de yli (« au-dessus »), avec le suffixe -mielinen (« de l’esprit »).
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ylimielinen | ylimieliset |
| Génitif | ylimielisen | ylimielisten ylimielisien |
| Partitif | ylimielistä | ylimielisiä |
| Accusatif | ylimielinen [1] ylimielisen [2] |
ylimieliset |
| Inessif | ylimielisessä | ylimielisissä |
| Illatif | ylimieliseen | ylimielisiin |
| Élatif | ylimielisestä | ylimielisistä |
| Adessif | ylimielisellä | ylimielisillä |
| Allatif | ylimieliselle | ylimielisille |
| Ablatif | ylimieliseltä | ylimielisiltä |
| Essif | ylimielisenä | ylimielisinä |
| Translatif | ylimieliseksi | ylimielisiksi |
| Abessif | ylimielisettä | ylimielisittä |
| Instructif | — | ylimielisin |
| Comitatif | — | ylimielisine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | ylimieliseni | ylimielisemme |
| 2e personne | ylimielisesi | ylimielisenne |
| 3e personne | ylimielisensä | |
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | ylimielinen |
| Comparatif | ylimielisempi |
| Superlatif | ylimielisin |
ylimielinen \ˈyliˌmielinen\
- Arrogant, hautain, dédaigneux.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme d’adjectif
ylimielinen \ˈyliˌmielinen\
- Accusatif II singulier de ylimielinen.