yaltá
Étymologie
- Dérivé de yalta (« faille »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | yaltá | yaltayá | yaltatá |
| 2e du sing. | yaltal | yaltayal | yaltatal |
| 3e du sing. | yaltar | yaltayar | yaltatar |
| 1re du plur. | yaltat | yaltayat | yaltatat |
| 2e du plur. | yaltac | yaltayac | yaltatac |
| 3e du plur. | yaltad | yaltayad | yaltatad |
| 4e du plur. | yaltav | yaltayav | yaltatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « yaltá [jalˈta] »
Références
- « yaltá », dans Kotapedia