wocolié
Étymologie
- Dérivé de wocolie (« bramement »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | wocolié | wocolieyé | wocolieté | 
| 2e du sing. | wocoliel | wocolieyel | wocolietel | 
| 3e du sing. | wocolier | wocolieyer | wocolieter | 
| 1re du plur. | wocoliet | wocolieyet | wocolietet | 
| 2e du plur. | wocoliec | wocolieyec | wocolietec | 
| 3e du plur. | wocolied | wocolieyed | wocolieted | 
| 4e du plur. | wocoliev | wocolieyev | wocolietev | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
wocolié \wɔʃɔliˈɛ\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « wocolié [wɔʃɔliˈɛ] »
 
Références
- « wocolié », dans Kotapedia