wilié
Étymologie
- Dérivé de wilie (« gloussement »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | wilié | wilieyé | wilieté |
| 2e du sing. | wiliel | wilieyel | wilietel |
| 3e du sing. | wilier | wilieyer | wilieter |
| 1re du plur. | wiliet | wilieyet | wilietet |
| 2e du plur. | wiliec | wilieyec | wilietec |
| 3e du plur. | wilied | wilieyed | wilieted |
| 4e du plur. | wiliev | wilieyev | wilietev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
wilié \wiliˈɛ\ ou \wiliˈe\ intransitif
- Glousser (volaille).
Prononciation
- France : écouter « wilié [wiliˈɛ] »
Références
- « wilié », dans Kotapedia